Sluagh to orszak nieumarłych znany z mitologii celtyckiej, znany przede wszystkim w Irlandii i Szkocji. Poznaj dusze ludzi potępionych, którzy za życia wyrzekli się wszelkich cnót, przez co zostali odrzuceni przez niebo, piekło oraz bogów. Stali się przeklętymi włóczęgami. Szeptem, którego lepiej jest nie usłyszeć. Złodziejami dusz.
Opisanie pojedynczej jednostki jest niemal niemożliwe. Sluagh wędrują całymi rojami. Wyobraź sobie nocne niebo pełne burzowych, czarnych chmur. Teraz wyobraź sobie, że te chmury nie poddają się wiatrowi, zmieniają kształty i rozbłyskują milionami drobnych gwiazd. Tak wygląda przeklęty rój sluagh z mitologii celtyckiej – zastęp niezliczonych dusz potępieńców porzuconych przez samą Śmierć.
Ludzie, którzy widzieli te istoty, mówią o nich jako o postaciach odzianych w całun nocy. Ciężko jednak jest odróżnić poszczególne sylwetki w tej kłębiącej się chmarze upiorów. Pewnie też z tego względu znacznie częściej pojawiają się opisy sluagh wskazujące, że jest to bezkształtna masa wijących się cieni, czasem określana jako Dziki Gon. Bo wiedzieć musisz, że Dziki Gon to orszak nieumarłych, znany nie tylko w mitologii słowiańskiej, ale też właśnie w celtyckiej.
Gdy zbliżają się do swej ofiary, powietrze staje się lodowate i okolica zachodzi szronem. Ponoć wtedy właśnie można dostrzec w śmiertelnym wirze bezkształtnych cieni twarze potępionych ludzi. Makabryczne twarze nieumarłych, powykrzywiane bezgranicznym gniewem, zazdrością i niewysłowioną tęsknotą. Tęsknotą za życiem… i za śmiercią.
Skąd pochodzą sluagh?
Te demoniczne istoty mają swoje korzenie w najstarszych celtyckich mitach. Są to dusze ludzi, którzy za życia dopuszczali się czynów tak plugawych, że odwróciła się od nich sama Śmierć i wszyscy bogowie. Sluagh zostali wyrzuceni z wszelkich kręgów istnienia. Skazano ich na wieczną włóczęgę, w efekcie stali się bezlitosnymi myśliwymi, których jedynym celem jest polowanie na dusze ludzi. A każdą zdobytą duszę zniewalają i wciągają do swojego upiornego orszaku.
Niektóre podania sugerują, że sluagh mogą stać się też ludzie zapomniani przez innych. Ci, którzy odeszli w samotności – bez ostatniego pożegnania.
Zwyczaje upiornego orszaku z mitologii celtyckiej
Pamiętaj o tym, że sluagh zwykle polują nocą, a najczęściej nadciągają z zachodu, od strony gasnącego słońca. Szczególnie upodobali sobie atakowanie ludzi śpiących, słabnących starców i bezbronnych dzieci, ale nie jest to regułą. Uwielbiają porywać dusze tuż przed ostatnim tchnieniem umierającego człowieka, ale równie dobrze poradzą sobie z dzielnymi wojownikami. Rzadziej jednak się zdarza, by te upiory atakowały ludzi będących w pełni sił.
Sluagh są bezduszni i przerażający. Kieruje nimi głównie głód i coś na kształt żalu. Czują potrzebę przyciągania do siebie nowych dusz, które wzmocnią ich chaotyczny byt odrzucony przez bogów.
Co ciekawe, w odosobnionych przypadkach zdarzało się, że nieumarłe wróżki, jak są czasem nazywane sluagh, uratowały życie człowieka. Potrafią fizycznie przenieść człowieka, nawet z jednej wyspy na drugą albo wyciągnąć go z rozpadliny skalnej. Nie wiadomo, co nimi kieruje w takich sytuacjach. Jednak wśród Celtów pojawił się gaelicki okrzyk O shluagh!, który miał na celu wezwanie demonicznych wróżek na pomoc.
Jak chronić się przed upiorami z mitologii celtyckiej?
Sluagh uznawane są za jedne z najbardziej przerażających istot w celtyckim bestiariuszu. Jest to spowodowane ich naturą, kradzieżą dusz i czystym chaosem, jaki ze sobą niosą. Ludzie bronili się przed nimi na wszelkie możliwe sposoby. Ponoć jedną z najskuteczniejszych metod jest zamykanie na noc okien wychodzących na zachód, skąd nadciągają upiory.
Na szczęście sluagh mają też swoje ograniczenia. Chociaż ich widok na nocnym niebie może zmrozić krew w żyłach, to pamiętaj, że ich moc słabnie nad rankiem, gdy pojawiają się pierwsze promienie słońca. Wystarczy przetrwać do tego czasu.
Te bezduszne stwory nie zbliżą się też do miejsc, gdzie bije serce odważne, a intencja jest krystalicznie czysta. Jeśli jednak pojawi się najmniejsza rysa, cień strachu czy szept niepewności – drzwi przed sluagh staną otworem.
Gdzie pojawiają się sluagh?
Upiorne wróżki z mitologii celtyckiej najczęściej krążą tam, gdzie śmierć jest obecna, ale jeszcze się nie dokonała. Wędrują nad polami bitew, szpitalami, domami opieki… Niejednokrotnie poczujesz ich obecność w miastach. Poznasz je po krzykliwych szarpnięciach wiatru, przenikliwym chłodzie, tajemniczym szepcie, którego nie zdołasz wytłumaczyć.
Sluagh przypominają nam o tym, jak cienka jest granica między światem żywych i umarłych. O tym, że śmierć nie jest końcem drogi – i zawsze może być coś gorszego niż jej nadejście.
