Fionn Mac Cumhaill nawet nie wiedział, że od lat się przygotowywał do tego, co właśnie miało nadejść. Fianna na niego czekała. Czuł to. Pisane było mu przejęcie dowództwa nad elitarnymi wojskami Irlandii. I właśnie zmierzał w ich kierunku.
Fionn Mac Cumhaill doskonale już wiedział, gdzie jest jego miejsce i co powinien zrobić. Dowiedział się, gdzie obecnie stacjonuje Fianna i ruszył prosto do jej obozu. Nie zważając na nic, rzucił wyzwanie Gollowi Mac Mornie. Walka trwała dzień i noc. W końcu Finn zwyciężył, ale darował życie rywalowi. Wiedział, że Goll jest honorowym wojownikiem, a Cumhalla, ojca Finna, pokonał w czasie bitwy, a nie podstępem. Od tego czasu Goll był jednym z najbardziej zaufanych żołnierzy Finna.
Druga wersja tej legendy mówi, że Fionn na swojej drodze napotkał resztki klanu Baiscne – rodzinnego klanu Fionna. Wojownicy szybko uznali, że Fianna powinna znaleźć się pod przywództwem syna Cumhalla i udali się do Najwyższego Króla Irlandii. Na zamku w tym czasie trwała uczta z okazji święta Samhain. Co ciekawe, od lat nie przebiegała ona spokojnie. Jakieś tajemnicze zaklęcie sprawiało, że wszyscy zasypiali, a gdy się budzili wszystko w okolicy trawił ogień.
Fionn Mac Cumhaill przysiągł, że nie zmruży oka tej nocy. By dotrzymać słowa, usiadł w kącie sali i głowę podparł na grocie włóczni. Za każdym razem gdy morzył go sen, opadał na ostry grot i wybudzał się. Za którymś razem ujrzał, że otworzyło się zbocze wzgórza nieopodal Tary odsłaniając przejście do świata wróżek zamieszkanego przez Tautha Dé Danannd. Wyszło stamtąd dziwne, ogniste stworzenie, którego pieśń uśpiła wszystkich ludzi. Po krótkiej, ale zaciekłej walce, Fionn odciął bestii głowę. Wojownik próbował jeszcze przytrzymać zbocze wzgórza, by się nie zamknęło, jednak przerosło to jego możliwości.
Wkrótce wszyscy się obudzili, a głowa ognistej bestii była dowodem na prawdziwość opowieści Finna. Najwyższy Król Irlandii podziękował Fionnowi i wychwalał jego spryt oraz odwagę. Nie musiał jednak poświęcać uwagi jego roszczeniom wobec Fianny. Goll Mac Morna dobrowolnie oddał mu przywództwo, a każdy członek elitarnego oddziału poprzysiągł wierność synowi Cumhalla.
Fianna zaakceptowała nowego dowódcę
Niezależnie od wersji legendy, którą wybierzesz, znajdziemy się w miejscu, w którym jesteśmy teraz: Fionn Mac Cumhaill został dowódcą Fianny, a Goll Mac Morna stał się jego najbardziej zaufanym wojownikiem.
Od tej pory Fianna wprowadziła jeszcze bardziej rygorystyczne testy. Jeśli ktoś chciał się dostać do zgrupowania elitarnych wojowników, musiał:
przeskoczyć gałąź wyższą niż jego wzrost i schylić pod gałęzią niższą niż jego kolana – w pełnym biegu i nie zwalniając,
przebiec las z zaplecionymi włosami, nie płosząc ptaków i nie łamiąc żadnej gałązki (jeśli włosy się rozczochrały, test nie był zaliczony),
musieli stać w dole głębokim do pasa i bronić się kijem przed atakami uzbrojonych Fenian.
Do tego rekruci musieli:
nauczyć się 12 zbiorów poezji,
poślubić kobietę bez posagu (cenić kobiety, a nie ich majątek),
zrzec się więzów rodzinnych (przysięgali, że nie będą mścili śmierci bliskich).
Przywództwo Fionna Mac Cumhailla oznaczało rozkwit honoru i odwagi, jednocześnie sprawiając, że stał się on jednym z największych bohaterów Irlandii. Fianna stała się wojskiem broniącym kraju i wiernym królowi.
